مقایسه افراد وابسته به مواد افیونی، مواد محرک و افراد عادی در میزان خودکارآمدی و خودتنظیمی رفتاری

هدف پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه میزان خودکارآمدی و خودتنظیمی رفتاری در بین افراد وابسته به مواد افیونی، مواد محرک و افراد عادی بود. پژوهش بر روی 214 نفر (106 نفر عادی، 70 نفر وابسته به مواد افیونی و 38 نفر وابسته به مواد محرک) انجام شد. افراد وابسته به مواد از مراکز ترک اعتیاد تهران انتخاب شدند. روش نمونه‌گیری هدفمند بود که در یک بررسی علی مقایسه‌ای انجام شد. جهت جمع‌آوری داده ها از پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران (1998) و پرسشنامه خودتنظیمی براون، میلر و لاونداوسکی (1999) استفاده گردید. یافته های پژوهش نشان داد که بین افراد وابسته به مواد افیونی، افراد وابسته به مواد محرک و افراد عادی در میزان خودکارآمدی و خودتنظیمی رفتاری تفاوت معنی داری وجود دارد. افراد وابسته به مواد افیونی در مقایسه با افراد عادی و افراد وابسته به مواد محرک از خودکارآمدی و خودتنظیمی رفتاری پایین تری برخوردارند. بین افراد عادی و وابسته به مواد محرک در میزان خودکارآمدی و خودتنظیمی رفتاری تفاوت معنی داری وجود ندارد. بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت خودکارآمدی و خودتنظیمی نقش مهمی در پیشگیری، مقاومت و ترک سوء مصرف مواد دارند.